Nowra

Vrijdag 4 maart

Vanochtend uit gecheckt bij het hostel, hierna even anar de rooftop gelopen om nog even een exta tien minuten te mogen genieten van het prachtige uitzicht op het Oprah house en de Harbour bridge.

Bij Circular Quay een enkeltje gekocht naar Nowra $7,80 (ruim 5 euro) voor een treinrit van meer dan 3 uur. Waarom is het in Nederland Breda - Groningen dan meer dan 20 euro voor een enkele reis?

Aangekomen in een plaatsje dichtbij Nowra met de trein, John kwam me samen met Lucas (een van zijn twee zoons ophalen). We zijn toen naar John's huis gegaan, ik heb daar Allicson en Jozef gezien. We zijn toen samen gaan eten bij de plaatselijke bowlingclub, hier waren ook de ouders van Alliscon. Zijn leven ook in Nowra.

Zaterdag 5 maart

We zijn vandaag eerst een stuk gaan rijden langs de prachtige stranden rondom Nowra. We zijn even uit de auto gegaan bij Jervis Bay ( daar is ook de straat waar John woont naar isgenoemd ). Het was een van de mooiste stranden waar ik deze vakantieben geweest, dit was het witste strand en lichtblauwste zeewater. Waar we niet zijn geweest maar verder in de baai ligt is honeymoon beach, de moeite waard om op te zoeken als je jaloers wilt zijn. Toen we hierna nog enkele prachtige plekken hadden gezien zijn we huiswaarts gekeerd.

John had de 'barbie' aangezet en Alliscon had nog meer lekkere dingen klaar gemaakt, het was heerlijk.

Zondag 6 maart

Milou is vanochtend om half 7 aangekomen in Sydney, ze is opgehaald door Marc en Sonja.

We hebben gister de prachtige stranden in omgeving gezien vandaag zijn we de bergen/heuvels gaan opzoeken. De 'tour' begon in het plaatsje 'Berry' hier was een erg grote markt waar we een ruim uur ons vermaakt hebben. Er was niet erg veel kleiding met de andere markten, wat hier op viel was dat er veel gereedschap werd verkocht. Ook ditmaal stond er een kraampje met Dutch pancakes (=poffertjes).

Na met de auto enkele mooie wegen op de heuvel te hebben gereden kwamen we uit bij Kangeroo Valley. Vanaf de top van de heuvel had je een prachtig uitzicht over enkele stranden die we gister hadden bezocht.

Maandag 7 maart

Ik ben vanochtend door Allicson bij het treinstation van Nowra om terug te keren richting Sydney. In het hostel was Milou al aan het wachten toen ik aankwam. We hebben toen eerst het hostel en de campervan geregeld voor Tasmanie. Toen heb ik Milou meegenomen naar Manly, vanaf circular quay met de ferry. Het strandje bij het restaurant waar ik met Peter geluncht heb zijn we gaan zwemmen.

Na een paar uur Manly zijn we terug gegaan met de ferry richting het centrum. We hebben ons toen even snel opgefrist om daarna richting de supermarkt te gaan. Onderweg naar de Woolworths (grote supermarktketen) kwamen we nog langs QBD een prachtig oud gerenoveerd winkelcentrum met verscheidene luxe kledingmerken.

s'Avonds heb ik mijn zusje een mooie plaats aan het water laten zien waar je een uitzicht hebt over het Oprah house en de harbour bridge. Op de weg terug kwamen we nog pakhuizen tegen in Hollandse stijl uit de gouden eeuw.

Sydney

Vrijdag 25 Februari

Vandaag bij Darling Harbour geweest weer even vertrouwd rondlopen, meteen al even gekeken waar ik morgen moet zijn voor de lunch met de familie.. Ik ben ook weer even gaan kijken bij Paddy's market, leuk om alle souvenirs, kleding, speelgoed en andere zooi weer uitgestald te zien.

Vanavond was ik eigenlijk van plan een leuke kroeg te gaan zoeken om muziek te gaan lopen maar het liep iets anders. Ik liep eerst rustig door de straten en herrinderde ik me dat er een grote markt was in The Rocks. Ik ben hier toen na toe gaan lopen en bij een paar kraampjes gaan rondkijken maar het was weinig bijzonders. Toen hoorde ik op de markt dat er een band speelde hier heb ik toen ongeveer 2 minuten gekeken, dit was dan ook meer als genoeg want het niveau viel erg tegen vooral voor Australische begrippen. Nog geen 200 meter verder op stond een gast van rond de 20 met een gitaartje naast een paar auto's te spelen. Hij speelde zo briljant goed, dat ik na 5 minuten zijn cd had gekocht. Ik ben hierna nog 10 minuten op de markt gaan kijken maar ik liep eigenlijk al vrij snel terug om zijn optreden te beluisteren. Ik heb meer dan anderhalf uur staan luisteren naar zijn engelengezang en gitaarspel. Hij had in die tijd een paar honderd dollar verdient met spelen en al zijn cd's verkocht en zei tegen mensen dat ze hem maar moesten mailen als ze ook een paar nummers wilden hebben. Toen hij stopte zei hij dat hij maar naar huis ging en een biertje drinken of misschien nog wel even na de pub. Nu terug in het hostel ben ik nog steeds helemaal verbaasd hoe goed het wel niet was. Ik kan ienegeval goed gaan slapen

Zaterdag 26 februari

Vanmiddag om 1 uur hadden we een lunch met de familie (Riet, John+Allison en kids, Peter, Marc, Sonja en Luc). We hebben gegeten op een boot naast de brug bij Darling Harbour (South Steyne).

Na de lunch hebben we een kroegentocht gemaakt in The Rocks met de mannen. John had ook de 10 jaar jongere broer van Allicson uitgenodigd. Met deze tocht kwamen we ook in drie pubs die zich alle de oudste pub noemde. Tijdens de kroegentocht heeft John ook een rondleiding gegeven door de buurt. Met een strak tijdschema waren we op tijd om de zon onder te zien gaan bij het Oprah house. Voor Marc en Peter was het hierna tijd om terug te gaan naar Marc's huis. John en ik zijn toen nog twee kroegen ingedoken in The Rocks. Bij de eerste pubhadden ze een rooftop en daar hebben we een biertje gedronken terwijl er vuurwerk werd afgestoken naast het Oprah house. Ter afsluiting hebben we nog een biertje gedronken bij de Ierse pub naast het hostel.

Zondag 27 februari

Ik ben vandaag bijna de hele dag aan het rondlopen geweest in de stad. Ik kwam ook nog een park tegen dat ik nog niet eerder had geziebn met prachtige beelden erin.

Maandag 28 februari

Ik ben samen met Peter naar Manly geweest. We zijn na hetzelfde strandje gelopen waar ik de vorige keer had gezwommen. We zijn daar bij een klein eettentje even gaan lunchen. Hierna zijn we terug gelopen naar de hoofdstraat om voor Peter een zwembroek uit te zoeken. We hebben daarna nog even gezwommen en op het strand gelegen. s'Avonds hebben we in The Rocks bij een Ierse pub gegeten. Ik ben samen met Peter naar de bus gelopen om daarna gedag te zeggen want hij vliegt woensdagochtend naar huis.

Dinsdag 1 maart

Eerst naar het museum of contemporary art geweest waar een grote voorstelling van een fotograve was. Haar naam s Annie Leibovit. Ze had vele zwart-wit foto'svan allerlei landschappen die alleen niet altijd even goed na voren kwamen omdat er geen kleur was gebruikt. Verder waren er vele prachtige foto's van Hollywood sterren en haar familie.

Toen ben ik naar Darling Harbour gegaan en om de haven heen gelopen en even het winkelcentrum bekeken. Market plaza was de volgende bestemming dat is boven Paddy's Market. Chinatown ligt er bijna naast dus ook weer even hier rond gekeken. Hierna richting de grote winkelcentra die iets verder het land in zijn gelopen. Na deze lange wandeling was het weer eens tijd om wat te gaan eten bij het hostel.

s'Avonds lekker rond gelopen in The Rocks, genieten van de sfeer en het uitzicht over de Harbour bridge en het Oprah house.

Woensdag 2 maart

Vandaag weer heerlijk door de stad gelopen om te proberen nog nieuwe plekjes te ontdekken in het centrum van Sydney. Zo kwam ik nog een mooi kerkje tegen.

Na drie weken in totaal in Sydney al te hebben gezeten begin ik aardig het centrum uit mijn hoofd te kennen. Regelmatig kleine straatjes waar k als enige niet-verdwaalde toerist loop. Vandaag ook driemaal toeristen die aan mij de weg vroegen, tweemaal daarvan in kleine straatjes. Nu ik bijna op een local begin te lijken is het tijd om binnenkort weg te gaan en meer van het land te zien. A.s. dinsdag ga ik met Milou naar Hobart, Tasmanie.

Omdat ik toch als local werd aangezien dacht ik ook maar eens deeel te gaan nemen aan de spits. Ik liep met duizenden mensen tegelijk over de stoep, zij meestal opzoek naar het treinstation en ik richting de supermarkt. Het fascinerendste was als je de fietsers op hun racefietsen zag zigzaggen tussen al het verkeer, met gevaar voor eigen leven probeerden ze zo snel mogelijk op de plaats van bestemming zijn. Toen ik eindelijk de supermarkt had bereikt kwam ik voor een volgende verrassing: hoe kunnen er zoveel mensen tegelijk in 1 supermarkt? In iedere gang liep je in een rij te kijken naar de producten die misschien wel nodig had. Voor de kassa's stonden dranghekken zo dat alles letterlijk en figuurlijk in goede banen zou worden geleid.

Donderdag 3 maart

Vandaag weinig bijzonders gedaan weer door de stad rondgelopen en mijn spulletjes ingepakt. Vanavond nog wel even cricket gekeken Nederland - Zuid-Afrik, ruime nederlaag voor oranje.

Zangeres Ellen ten Damme en acteur Huub Stapel hebben enkele jaren geleden in reclameboodschappen voor een verzekeringsmaatschappij gespeeld

Peter heeft ook een stukje geschreven over de afgelopen weken, en dank hiervoor. De tekst volgt hieronder:

Zangeres Ellen ten Damme en acteur Huub Stapel hebben enkele jaren geleden in reclameboodschappen voor een verzekeringsmaatschappij gespeeld. De tv-spotjes voor Zwitserleven zijn indertijd in Australië gemaakt. In een daarvan varen de zangeres en acteur in de haven van Sydney. Op de achtergrond Harbour Bridge en Opera House. Uiteraard staat de zon hoog aan de hemel. Stapel heeft een mobieltje in de hand en vraagt langs zijn neus weg aan Ten Damme: “Weet jij hoe laat het is in Nederland?” In een ander spotje rijden de twee door de outback als ze een aboriginal langs de kant van de weg zien. De zangeres stapt de auto uit om hem te vragen welke dag van de week het is. Als ze even later terug is, zegt ze tegen Stapel: “Hij heeft geen idee.” Of de verzekeraar dankzij de spotjes meer lijfrentepolissen heeft verkocht, is niet bekend. Wel is duidelijk dat je in Australië elk gevoel voor tijd verliest. Down Under kun je alleen maar gelukkig zijn, is de boodschap: het ‘Zwitserlevengevoel’.
Intussen hebben Koen – die me de kans geeft deze bijdrage aan zijn blog te leveren – en ik dat gevoel aardig te pakken. En kunnen we iedereen in Nederland verzekeren dat het bitter tegenvalt. Het is hier zeker geen paradijs. En die Australiërs zijn eigenlijk maar nare mensen. Zo moet je als je in Sydney de bus neemt goed oppassen dat niet iedereen zich me je bemoeit. Dat is een van ons onlangs overkomen. De buschauffeur kon niet terug van een briefje van vijftig dollar en het muntgeld was ontoereikend. Vraagt opeens zo’n Australiër drie plaatsen achter je in de rij: “Does a dollar work you out, mate?” Natuurlijk pak je dat geld aan en zeg je beleefd dank je wel. Maar dat vindt die man dan weer niet nodig: “No worries, mate.” In Nederland zou je gewoon de busmaatschappij aanklagen dat de chauffeur niet van een briefje van vijftig terug heeft. In Australië kun je dat op je buik schrijven.
Nog zoiets. Nicht Geraldine heeft ons ongevraagd met de auto naar haar broer Colin in Valla Beach gebracht. Wij hadden de treinreis al gepland. Het was een dag rijden. En dan waren we ook nog verplicht uit te rusten in Byron Bay, het oostelijkste puntje van het Australische vasteland. Je hebt daar een schitterend strand, maar die heb je hier veel te veel. In het plaatsje zelf lopen allemaal nephippies. Op elke straathoek staat een muzikant. Kortom, dat volk kun je niet serieus nemen. Neef Colin doet dat in elk geval niet, want hij is nog een hippie van de oude stempel. Hij is drummer en zanger van de Riff Riders, de houseband van de Valla Beach Tavern. De tweede avond dat we er waren, hoorden we al helemaal bij de stamgasten. Iedereen vroeg hoe het ons beviel in Australië en bood ons bier aan. Het is daar onmogelijk om lekker met een colaatje in een hoekje te gaan zitten.Om overdag ook wat te doen te hebben, leende Colin een visboot van een vriend. Alle inwoners van Valla Beach, vijfhonderd ongeveer, zijn trouwens bevriend met Colin. Privacy, vergeet het maar. Koen ving meteen een pijlstaartrog. Die heeft, zoals bijna alle Australische vissen, levensgevaarlijke stekels. Aan zo’n rog heb je dus niks. Colin kieperde hem meteen overboord. Op de kant van de kreek zagen we nog een stuk of acht kangoeroes. Maar in dit land stikt het van de wilde dieren. Bang van mensen zijn die niet. Ze komen akelig dichtbij.
Intussen zijn we weer in Sydney. Neef John heeft ons in de Rocks mee op kroegentocht genomen. De ene pub is daar nog ouder dan de andere, 150 jaar is niks. Op de gevels van drie verschillende cafés staat geschreven dat het de alleroudste van Australië is. Nou ja, voor oude kroegen kun je beter in Nederland blijven. We eindigden bij het Opera House. Daar staan op een groot terras wel duizend man een biertje te drinken. Je hebt er de ruimte, maar het is veel te druk natuurlijk. Sta je daar eind februari – 23 graden – naar de zonsondergang te kijken bij de Harbour Bridge; in Nederland is het dan tien uur ’s morgens. Geen spoor meer te bekennen van Stapel en Ten Damme trouwens. Die hebben het natuurlijk helemaal gehad met dat Zwitserlevengevoel. Ik ga ook weer vlug naar huis. Koen niet. Dat is een bikkel, die blijft hier zeker nog tot eind april afzien.

Peter de Leeuw
Sydney, 27 februari 2011

foto's Cairns

Terug in Sydney (begin)

Woensdag 23 februari

We zijn 10 km van Collins huis de 8 uur durende treinreis begonnen. Om kwart voor vijf kwamen we aan in Sydney. Ik ben toen weer eens een hostel gaan opzoeken, na de laatste twee wekenin een hotel en familie te hebben geslapen nu weer het gewone backpacker leven.

Ik ben vanavond uitgenodigd bij Marc en Sonja. We hebben heerlijke sate op van de 'barbie' in het park. Het was erg leuk om Marc, Sonja en Luc weer te zien na twee maanden reizen in Australie.

Donderdag 24 februari

Ik heb met Peter vanmiddag eerst weer even het Oprah house bezocht. Hierna zijn we met de ferry (katamaran) naar Paramata gegaan. Tijdens de boottocht zie je alle prachtige inhammen met rosten en bootjes in het water. We hebben hier een half uurtje rond gekeken in de buurt, waarna we op het terras zijn gaan zitten met een prachtig uitzicht over de rotsen en hebben gewacht op de uur durende terugreis met de boot. We hebben ter afsluiting nog een biertje gedronken in The Rocks vlakbij mijn hostel.

Valla beach - Collin

Zaterdag 19 februari

Geraldine heeft Peter en mij naar Collin gereden, de autorit duurde in totaal ruim 6 1/2 uur. Collin woont in Valla beach. Tussendoor hebben we nog een stop gemaakt in het prachtige Byron Bay. Netals Bondi beach was dit een plaats waar ik keen engelse curcus had kunnen gaan doen. Met zo'n prachtig strand snap ik dat ik getwijfeld heb om daar niet te gaan studeren.

Rond 8 uur s'avonds kwamen we bij de stampub van Collin uit waar we wat hebben gegeten.

Zondag 20 februari

We zijn vanochtend eerst met z'n vieren gaan ontbijten in een cafe in de buurt van de zee. Hierna hebben we een wandeling gemaakt langs een prachtig strand. We liepen net boven het strand op een geasfalteerde weg waar veel rotsen waren beschilderd door de vele toeristen die er komen. Op een van de rotsen stond de naam vande parel van het zuiden vermeldt, Peter heeft hiervan nog een foto gemaakt.

Na de naam Breda op een rots hebben zien schitteren zijn we naar een gigantisch prachtig prachtig strand gereden waar minder dan 20 mensen waren. Collin kwam gelukkig wel met de opmerking dat het drukste was dat hij ooit had gezien. We zijn eerst naar de zogenaamde 'rockpool' gegaan. Het is een plaats tussen de rotsen waar je kunt zwemmen als het eb is.

Hierna zijn we naar een soort natuurlijke wildwaterbaan gelopen. Het water vanuit het land stroomt hier namelijk in de zee, dit gebeurd met een redelijke snelheid. Van deze attractie hebben we enkele keren gebruik gemaakt voordat we naar Collins huis terug gingen. Hier werd een echte australische 'barbie' aangestoken om de dag goed af te sluiten.

maandag 21 februari

Geraldine is vanmorgen gestart om naar huis te rijden. Toen zijn we met z'n drieen gaan lunchen bij hetzelfde restaurant als we gister ontbeten hebben. Na de lunch werd het tijd om ook een beetje actief te worden. We zijn daarom gaan lopen met de hond over het strand. Het was een wandeling van een ruim uur.

Dinsdag 22 febuari

Collin had een boot geregeld waarmee we zijn gaan vissen op de 'creek' bij het dorp waar hij woont. Peter had vier vissen gevangen, Collin drie en ik slechts twee. Bij die twee zat wel een pijlstaartrog. Na bijna de hele middag op het water gedobberd te hebben zijn we naar de plaatselijke kroeg gegaan en hebben we een biertje gedronken en gegeten.

Vanaf deze foto is bij Collin:

Sunshine Coast - Geraldine

zaterdag 12 februari

Vanochtend hadden Peter en ik het vliegtuig vanuit Cairns airport naar Brisbane. De vlucht duurde ongeveer 2 uur. We werden door Geraldine en Micheal van de luchthaven opgepikt en na een uur rijden kwamen we bij hun prachtige stupje uit. Ze wonen aan de Sunshine Coast, waar gelukkig toen we aankwamen ook het zonnetje scheen.

zondag 13 februari

Ik ben vanmiddag met Geraldine en Peter naar Mooloolaba geweest. Het is een stadje met een prachtig witstrand een lichtblauwe zee. We zijn eerst via het pad een half uurtje naar een surfclub gelopen (Surfclub is een cafe/restaurant waar je lid van moet zijn of in mijn geval introducee). We zijn daarna nog een mooi stuk over het strand gaan lopen en hebben daarna een drankje gedaan bij een andere surfclub.

We zijn vanavond met de hele familie en vrienden van Micheal en Geraldine uiteten geweest bij een prachtige pub/restaurant. De eetgelegenheid ligt boven op een heuvel met uitzicht over de regio.

Maandag 14 februari

Vandaag hebben we ook gemerkt dat we in het tropisch regenwoud zijn. Het regent namelijk al bijna de hele dag (wanneer ik dit schrijf om 19:00). Micheal heeft ons zijn systeem laten zien om al het regenwater op te vangen, hij verwacht vandaag 15 000L aan nieuw regenwater in zijn ton te kunnen verwelkomen. Waar overigens maximaal 70 000 L in kan worden opgeslagen.

Peter en ik zijn met Geraldine een stuk met de auto gaan rijden. We hebben geprobeerd bij de uitzichtpunten te genieten van het uitzicht, het was echter meestal te mistig om ver te kunnen kijken, tevens hebben we een prachtige waterval bezocht waar het water minimaal 100 meter na beneden valt. Na deze 'bezichtiging zijn we een korte bushwalk gaan maken in de tropische bossen en dat was erg indrukwekkend. Een boom die misschien wel meer dan 4x zo breed was als mij en prachtige riviertjes. Het was gewoon heel mooi om te zien!

Dinsdag 15 februari

Het eentonig te worden maar vandaag startte de dag weer met regen. Peter en ik zijn vandaag met Geraldine en Micheal naar Noosa geweest, het is de badplaats van de Sunshine Coast, te vergelijken met Nice volgens Micheal. We hadden een autorit van ongeveer 30 minuten naar Noosa met tussen door nnog een stop om de prachtige stranden te aanschouwen. In Noosa hebben Peter en ik een stuk gelopen over het strand en door de winkelstraat. De grote hoeveelheid lege plaatsen viel toen vooral op bij de verschillende restaurants. Tijdens de wandeling zijn we nog een kleine fotogallerij in gelopen met prachtige foto's van Peter Lik. Na de wandeling waren Micheal en Geraldine op ons aan het wachten bij de Surfclub van Noosa waar we geluncht hebben.

Woensdag 16 februari

Vanochtend zijn we naar de Jumandi market gegaan. Dit is een van de grootste markten op het zuidelijke halfrond, volgens de Australiers. Het was een leuke markt om te zien erwas echter niet ietsde moeite waard om te kopen. Er was voornamelijk kleding, australie gadgets, rotzooi en nog wat kraampjes om eten te kopen. Vlakbij de markt is het oude cafe (ontbijt/lunchtentje) van Micheal en Geraldine. Ze hebben het 'restaurantje' enkele jaren geleden verkocht. We hebben daar wat gegeten en gedronken. Op de terug weg naar huis zijn we langs de Ginger factory gereden. We zijn daar even gaan rondkijken en hebben een treinritje gemaakt. Toen we in het treintje zaten hebben we via de speakers een uitleg gekregen wat ze deden. Er was weinig bijzonders aan het terrein van de Gingerfactory. We hebben daar een paar kleine zakjes Nederlandse drop gekocht. Evenals de afgelopen dagen werden we meerdere malen verblijt met een regenbui.

Donderdag 17 februari

Vandaag vertrokken we om 12 uur richting Bargera. Wij kwamen hierheen nog een bijzonder koffietentje tegen: Sexy Coffee. Na 3 1/2 uur rijden kwamen we aan in het appertement, waar we de nacht zouden doorbrengen. In de buurt veen strand waar schildpadden hun eieren leggen en waar ze ook uitkomen.

We vertrokken om half 7 naar de accommodatie waar we werden opgevangen om naar de schildpadden te gaan. Er waren 3 groepen en wij waren gelukkig dat we in groep 2 zaten. Wij kregen namelijk een grote groep baby schildpadden (154) te zien. Micheal vertelde vooraf nog dat we geluk hadden als er een nest van ongeveer 30 schildpadden de weg naar de zee zouden vinden.

De baby schildpadden richting de zee zien lopen was zo prachtig, de kleine beestjes die het eerste stuk door de zee worden mee gesleur. Nadat ze het water betreden zwemmen ze nog 4 dagen lang verder om in het relatief veilige diepere oceaanwater te komen. Uiteindelijk zal maar 1 op de 1000 schildpadden het redden om volwassen te worden.

Na de schildpadden in het water verdwenen waren hebben we nog wat snels gegeten en een documantaire gezien over schildpadden in de accommodatie.

Vrijdag 18 februari

We zijn in de morgen eerst gaan kijken naar het strand van de afgelopen avond of we nog sporen zouden kunnen vinden van de baby schildpadden. Alle kleine voetstapjes van de beestjes waren helaas al weg, we vonden nog wel een paar kapotte eieren waar ze waren uitgekropen. Ik kon nu ook pas zien wat voor prachtig strand het was. Na het strand verlaten te hebben zijn we naar Bundaburg gereden om naar de beroemde Bundaburg rumfabriek te kijken. We hebben hier even rond gekeken in het kleine museum en daarna konden we nog 2 soorten rum naar keuze proeven. Ze vermelden dat vrouwen waarschijnlijk niet meer mochten rijden na de kleine proeverij.

Toen zijn we verder naar Micheal en Geraldines huis gereden. Chris had op verzoek van Geraldine bij de Nederlandse bakker kroketten gehaald. Het waren heerlijke kroketten en goed om weer heerlijk typisch nederlands voedsel te eten. Want ik hoef nog maar ruim 2 maanden af te zien Down Under voordat ik weer omringd word door verschillende kroketten en andere snacks.

foto's:

Cairns

Maandag 7 februari

Om 3 uur al weer opgestaan, want het vliegtuig vertrok om 6:20 vanuit Darwin naar Cairns. Gelukkig was het dit maal slechts een korte vlucht van 2 1/2 uur. Wat erg fijn was tijdens deze vlucht was dat ik geen gebrek aan beenruimte had, want de stoel voor mij was weg gehaald waardoor ik bijna 2 meter(!) beenruimte had. Toen met een shuttlebus naar het hotel toe, waar ik eind van de middag Peter zag. Wij gaan de komende 2 weken vanuit Cairns naar terug naar Sydney reizen en familie bezoeken.

Dinsdag 8 februari

Vanochtend aantal dingen geregeld om de komende dagen in Cairns door te komen. We gaan morgen snorkelen in het Great barrier reef, donderdag vissen en vrijdag naar een kabelbaan over het tropisch regenwoud. Na al onze plannen besproken te hebben zijn we gaan afkoelen bij 'The Lake' , dat is een groot zwembad dichtbij de zee. Ze hebben een gratis openbaar zwembad in Cairns naast de zee omdat je de helft van het jaar niet kam zwemmen in de zee vanwege een levensgevaarlijke kwal.

Woensdag 9 februari

We zijn vandaag naar het Great barrier reef geweest, het grootste reef ter wereld. We gingen met een boot en werden gedurdende de dag naar 3 verschilende plekken gebracht om te kunnen gaan snorkelen. De onderwaterwereld is prachtig , je ziet zoveel vissen om je heen. Ik heb zelf 2 haaien zien zwemmen, beide van minstens een meter groot. Het snorkelen was een geweldige ervaring, die voor iedereen om aan te raden is om te doen. Ik kan er duizend worden over zeggen maar dat is niet genoeg, je moet gewoon zelf gaan kijken.

Donderdag 10 februari

Wij zijn deze ochtend gaan vissen. Het eerste uur hadden Peter en ik beide 3 vissen gevangen, helaas in de 3 uur daarna ving ik slechts 1 vis, met de hengel van een ander. Al ving Peter helemaal niks meer. Nadat de hengels weer opgeborgen waren hebben we heerlijk geluncht naast het museum, waar ik de eerste dag ben geweest.

s'Avonds na het eten hebben we het casino bezocht, we hebben enkel rond gekeken en ons geld niet verspilt aan automaten of andere gokmogelijkheden.

Vrijdag 11 februari

Vanochtend zijn we met de trein van Cairns naar Kakaduka gegaan. In de treintrocht van ongeveer 1 uur reden we door het regenwoud en kwamen we langs enkele watervallen waarvan er eentje erg indrukkend was. Toen weer uittstapte zijn we gaan rondkijken in het dorpje, wat duidelijk leeft op het toerisme. Het enige wat er namelijk was waren cafes, restaurants, giftshops en een vlinder-,koala, en vogeltuin. De laatste hebben we bezocht, waar de vogels soms letterlijk langs je oren kwamen vliegen. De tuin had wel 50 verschillende soorten vogels. Een van de vogels had erg honger en begon zelfs aan mijn tas te vreten.

We mochten nadat we geluncht hadden de skyrail in. Dit is de langste kabelbaan ter wereld en gaat over het tropisch regenwoud. We hadden prachtige uitzichten vanuit de wagon over de gebergte met prachtige verschillende soorten groene bladeren. We keken tot 2/3 van de rit uit over honderden meters misschien wel kilometers regenwoud in de gebergtes. Daarna verdwenen we in de wolken met onze wagon en zagen nog slechts 50 meter om ons heen. Dat was jammer maar gaf wel een magisch tintje aan het geheel.